Lingua Latina, lingua Europae




Latin was and still is today the integration language in Europe above all other national languages. When looking for an internationally accepted term (word) that is beyond the normal limit of any language, Latin is the language being referenced. That is why Latin terms are not only found in advertising (multi, vita, color are universally understood) and in the economy (many companies and organizations will use Latin names); known Europeans, who, of course, in their time expressed themselves in Latin, give their names to organizations and projects that promote trans-specialty education and cooperation (i.e. Erasmus, Comenius, Leibnitz). Even politicians use Latin in sensitive areas when a compromise between several languages is needed without giving preferential treatment to any language.

That is why Switzerland named itself Confoederatio Helvetica (CH) in order not to show preference for any of its four languages (even the name Austria is a Latin name). In the same light can be viewed FinlandĂ­s attempt to present news about the Finnish EU-presidency (2. part of the year 1999) not only in English but also in Latin (access via News>Conspectus rerum Latinus). Noteworthy here is that Finland is the one EU-country located the furthest from Rom, where maybe never was seen a citizen of Imperium Romanum, and where a language is spoken that is not related to Latin. Attempts are being made to adopt Latin as the universal language of the EU. Thus Finland is showing the one unifying thread in Europe: the Latin tradition. Almost all European countries point with pride to persons, objects or traditions of national interest that are very closely connected to Latin.
(Translated from German into English by Hella )

The First Mention of the Name Austria

In nomine sanctae et individuae trinitatis. Otto divina pr(a)eordinante clementia imperator augustus. Noverint omnium industriae fidelium nostrorum tam praesentium quam et futurorum, qualiter nos dignis petitionibus dilectissimi nepotis nostri Baioariorum ducis Heinrici annuentes quasdam nostri iuris res in regione vulgari vocabulo Ostarrichi, in marcha et in comitatu Heinrici comitis filii Liutpaldi marchionis, in loco Niuvanhova dicto, id est cum eadem curte et in proximo confinio adiacentes triginta regales hobas cum terris cultis et incultis, pratis, pascuis, silvis, aedificiis, aquis aquarumve decursibus, venationibus, zidalweidun, piscationibus, molendinis, mobilibus et immobilibus, viis et inviis, exitibus et reditibus, qu(a)esitis et inquirendis omnibusque iure legaliterque ad easdem hobas pertinentibus super gremium Frigisingensis [a]ecclesiae ad servic(-t-)ium sanctae Mariae sanctique Christi confessoris atque pontificis Corbiniani, cui nunc fidelis noster Kotascalhus venerabilis pr(a)esidet episcopus, in proprium atque perpetuum usum concessimus firmiterque tradidimus nostra imperiali potentia, eo modo eoque tenore, ut eadem praefata Frigisingensis ecclesia idemque praelibatus antistes Kotascalhus atque omnes sui successores libero deinceps perfruantur arbitrio haec omnia tenendi, commutandi et, quidquid voluerint, inde faciendi.

Et ut nostrae largitionis auctoritas firmior stabiliorque cunctis sanctae dei [a]ecclesiae filiis perpetim credatur, hanc c(h)artam inscribi iussimus anuloque nostro signatam manu propria subtus eam firmavimus. Signum dom(i)ni Ottonis invictissimi imperatoris augusti. Hildibaldus episcopus et cancellarius vice Uvilligis archiepiscopi recognovi. Data kal. nov. anno dominicae incarnationis DCCCCXCVI, indictione X, anno autem tertii Ottonis regnantis XIII, imperii vero I; actum Bruochselle; feliciter
(taken from the website of the University of Vienna)

Hella


Page 16 ~ THE ROMAN MILE

ECCE II Contents